Smalec z Gryfa

Z okazji Mikołajek postanowiłam dodać dziś specjalnie dla Was mój autorski przepis. 

Zacznę od nazwy, która dla Was może wydać się dziwna. Otóż Gryf to mój jacht. A smalec, który dzisiaj przedstawiam, stał się poniekąd synonimem mojej dobrej kuchni i zasłynął właśnie na łódce.

Czasem ratował życie, kiedy żołądek przyklejał się do kręgosłupa pomiędzy kolejnymi biegami w regatach.

Czasem stanowił wspaniały dodatek i solidną podstawę do spożytych procentów. 

Czasem też po prostu zawsze był, gdy już niczego nie było.

I bezwzględnie jednoczył ludzi - tak! Przy wspólnym stole w mesie, z ogórkiem kiszonym własnej roboty, przyciągał jak magnes kolejnych strudzonych żeglarzy. 

Z czasem stał się tak popularny, że przyjaciele napotkani na wodzie zawsze pytali, czy aby nie zapomniałam go ze sobą zabrać.

I stąd właśnie wzięła się jego nazwa. 

Jest niezbędnym wyposażeniem Gryfa.

Składniki:

0,5 kg / 0,75 kg świeżego bardzo tłustego boczku

2/3 średnie cebule

4/5 ząbków świeżego czosnku

majeranek

cząber

czarny pieprz

sól

Wiadomym jest, że boczek należy wytopić, następnie dodać cebule, czosnek i na końcu przyprawy.

Tajemnicą smaku jest cząber - jedna z najstarszych znanych na świecie przypraw, zapomniana mam wrażenie, na przestrzeni ostatnich lat i przez to również niedoceniana. Oczywiście zostanie jej poświęcony osobny wpis w Ziołach w kuchni na moim blogu. 

Bon appetit!